Het Robinson Chalet

Het begon allemaal met een architectuurwedstrijd georganiseerd door de stad Brussel. Het idee was een team voor te stellen, dat moest bestaan uit een duo, een toekomstige operator en een architect. Er moest zowel een beheersaanbod voor het terrein als een architectonisch beeld worden voorgesteld.

Uit een dertigtal kandidaten werden wij ten eerste als een van de laatste vijf geselecteerd, en uiteindelijk kwamen wij als winnaar uit de bus. Dit was zeker voor een deel te danken aan het voorgestelde en herontdekte beeld van een houten chalet, zoals die in het Ter Kamerenbos was verankerd, en in het collectieve geheugen van al diegenen die vroeger deze plaats bezochten.

Een landschapslijn maakt ook deel uit van het erfgoed, en is even belangrijk als het gebouw zelf. Dit is een van de redenen waarom wij besloten hebben het silhouet van het Chalet te herontdekken.

De zeldzame en verrassende omstandigheden waren die van het bouwen op een eiland met alle technische moeilijkheden voor de bouw. Voor de toegang en het transport van de materialen was er geen sprake van de installatie van een kraan, noch lang genoeg om het werkterrein te bereiken, noch hoog genoeg om de geklasseerde bomen op het terrein te sparen.

Een drijvende brug werd gehuurd aan een gespecialiseerd bedrijf, tegen een prijs die overtuigend genoeg was om de zwaarste bouwmaterialen zo snel mogelijk per vrachtwagen aan te voeren.

Vervolgens werd een oude veerboot, die diende als toegangspoort voor de klanten van het chalet, vlotgetrokken en opnieuw geïnstalleerd, en vervolgens gewoon voorzien van een touw om elke dag met eigen sterkte toegang te krijgen tot de site. Een grappige maar effectieve oplossing. Sfeer gegarandeerd.

Deze site was een groot technisch hoogstandje op het gebied van houten constructies. De prefabricage van deze wanden en van de wanden die de gevels vormen, heeft ons erg geholpen.

De structuur bleef echter traditioneel, geschroefd, met douglassparren uit de Ardennen.

Het hele team dat bij dit project betrokken was, de eigenaar, de toekomstige exploitant, de ingenieurs, de aannemers en de onderaannemers, was ongelooflijk enthousiast om met ons samen te werken op een ongeëvenaarde site in het midden van een prachtige omgeving.

De opdracht bestond uit de bouw van een gesloten casco en de technische aspecten, met uitzondering van de binneninrichting, die met de seizoenen moest mee veranderen. Wie weet of het ooit zal gebeuren…

Een zin

Net als de “Feniks” is het mythische chalet tweemaal uit zijn as herrezen en leeft nu weer op zijn eiland.

Een anekdote

Hoe kom je op de bouwplaats op een eiland? Aan alles was gedacht: een tijdelijke brug, een loopbrug, een doorwaadbare plaats, het bevriezen van het meer om erop te kunnen rijden… en toen dreef het eindelijk op het water.

Wat we leuk vonden aan dit project

Een heel compromis van houtsoorten die harmoniëren, en een perceptie van eenheid die past in zijn groene omgeving. Een nobel en altijd magisch materiaal, evenzeer als de plaats.

Een uitdaging

De gemene deler vinden van ideeën, al dan niet gedeelde meningen, van brandweermannen, monumenten en sites, de stad Brussel… en helpen om elk gebaar te laten tellen, van het ontwerp tot de mensen ter plaatse. Een andere reis van gedachten, precies in actie en tijd.